فرسایش سطح خشکی ها و انتقال ذرات فرسایش یافته به داخل دریاها و ته نشین شدن آن ها به صورت لایه لایه، باعث تشکیل رسوبات می شود.
بقایای موجودات زنده که در لایه های زمین مانده اند، سنگواره (فسیل) نامیده می شوند. در فرایندی که میلیون ها سال به طول می انجامد سنگواره مانند یک کپی از حیوان یا گیاه مرده شکل می گیرد. این فرایند آهسته به این معنی است که سنگواره هایی که امروزه کشف می شوند از بقایای گونه های بسیار قدیمی تشکیل شده اند که بسیاری از آنها اکنون منقرض شده اند.
هم زمان با رسوب گذاری این لایه ها، اجساد موجوداتی که در آن محیط زندگی می کنند، در داخل رسوبات مذکور دفن می شوند. با گذشت زمان رسوبات و موجودات مدفون در داخل آن ها به سنگ های رسوبی فسیل دار تبدیل می شود.
فسیل ها آثار و بقایای جانداران قدیمی هستند که در بین مواد و سنگ های پوسته زمین وجود دارند در واقع فسیل ها، اجساد و بقایای آثار جاندارانی هستند که پس از مرگ در بین مواد و رسوبات دفن شده اند.